ποτίστασις

και ποίστασις, -άσιος, ἡ, Α

(δωρ. τ.)

1. αποδοχή, παραδοχή

2. φρ. «ἐκ ποτιστάσιος δίκη» — δίκη που διεξάγεται από πρόσωπα τα οποία έχουν γίνει αποδεκτά από τους διαδίκους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ποτί* / ποι, τ. ισοδύναμοι τού πρός + στάσις (< ἵστημι)].